Преминах толкова пъти през Ада...
и само едничко научих -
комуто е писано да страда...
не може да му го изстрада кучето.
и само едничко научих -
комуто е писано да страда...
не може да му го изстрада кучето.
Искам да съм камък. Да не помня. Да не страдам. Да се върна в себе си до лудост променена. А съм участ. От край до край от тайни изтъкана. Вярвам в Бог. Любов несподелена.
Публикувано от Камелия Ангелова в 9:40
0 коментара:
Публикуване на коментар